GROWING OLDER IS MANDATORY; GROWING UP IS OPTIONAL

The demographic studies show that as the days go by, the percentage of senior citizens are increasing. In many cases they tend to be unproductive and miserable, dejected and depressed.  Immense are the scope for them to be fruitful and cheerful.

Following is a citation from a person who had studied with an  87 Year Old College Student Named Rose. Her story is inspiring and motivational.  Hence I post it here.

The first day of school, our professor introduced himself and challenged us to get to know someone we didn’t already know.  I stood up to look around when a gentle hand touched my shoulder. I turned round to find a wrinkled, little old lady beaming up at me with a smile that lit up her entire being. She said, “Hi handsome. My name is Rose. I’m eighty-seven years old. Can I give you a hug?” I laughed and enthusiastically responded, “Of course you may!” and she gave me a giant squeeze. “Why are you in college at such a young, innocent age?” I asked. She jokingly replied, “I’m here to meet a rich husband, get married, and have a couple of kids…” “No seriously,” I asked. I was curious what may have motivated her to be taking on this challenge at her age. “I always dreamed of having a college education and now I’m getting one!” she told me. After class we walked to the student union building and shared a chocolate milkshake. We became instant friends. Every day for the next three months, we would leave class together and talk nonstop. I was always mesmerized listening to this “time machine” as she shared her wisdom and experience with me.

Over the course of the year, Rose became a campus icon and she easily made friends wherever she went. She loved to dress up and she reveled in the attention bestowed upon her from the other students. She was living it up. At the end of the semester we invited Rose to speak at our football banquet. I’ll never forget what she taught us. She was introduced and stepped up to the podium. As she began to deliver her prepared speech, she dropped her three by five cards on the floor. Frustrated and a little embarrassed she leaned into the microphone and simply said, “I’m sorry I’m so jittery. I gave up beer for Lent and this whiskey is killing me! I’ll never get my speech back in order so let me just tell you what I know.” As we laughed she cleared her throat and began, “We do not stop playing because we are old; we grow old because we stop playing. There are only four secrets to staying young, being happy, and achieving success. You have to laugh and find humor every day.  You’ve got to have a dream. When you lose your dreams, you die. We have so many people walking around who are dead and don’t even know it! There is a huge difference between growing older and growing up.

If you are nineteen years old and lie in bed for one full year and don’t do one productive thing, you will turn twenty years old. If I am eighty-seven years old and stay in bed for a year and never do anything I will turn eighty-eight. Anybody can grow older. That doesn’t take any talent or ability. The idea is to grow up by always finding opportunity in change. Have no regrets. The elderly usually don’t have regrets for what we did, but rather for things we did not do. The only people who fear death are those with regrets.”

She concluded her speech by courageously singing “The Rose.” (“The Rose” is a classic pop song written by Ananda McBroom and made famous by Bette Midler – I have appended the poem from elsewhere).

THE ROSE

Some say love, it is a river
That drowns the tender reed.
Some say love, it is a razor
That leaves your soul to bleed.
Some say love, it is a hunger,
An endless aching need.
I say love, it is a flower,
And you its only seed.

It's the heart afraid of breaking
That never learns to dance.
It's the dream afraid of waking
That never takes the chance.
It's the one who won't be taken,
Who cannot seem to give,
And the soul afraid of dying'
That never learns to live.

When the night has been too lonely
And the road has been too long,
And you think that love is only
For the lucky and the strong,
Just remember in the winter
Far beneath the bitter snows
Lies the seed that with the sun's love
In the spring becomes the rose.

 She challenged each of us to study the lyrics and live them out in our daily lives. At the year’s end Rose finished the college degree she had begun all those years ago. One week after graduation Rose died peacefully in her sleep. Over two thousand college students attended her funeral in tribute to the wonderful woman who taught by example that it’s never too late to be all you can possibly be. 

Remember, growing older is mandatory; Growing up is optional.  So grow as long as you live.  “We make a Living by what we get; We make a Life by what we give."

REDUCE VITAMIN ‘I’ FROM YOUR SELF

It is heard that  once when Alfred Einstein, the famous scientist, was speaking to his friends, he jokingly claimed that he found a new vitamin – I  - and advised them to reduce it the maximum possible from their self to have a happy and healthy life. If this vitamin is more in a person, he/she shall become blind, cannot see others around and will harm others as well. When he said this he was referring to the ego of the human personality. As we know, the alphabet ‘I’ refers to oneself as a speaker or writer. The ‘I’ centered person’s talk shall be filled with ‘I’, ‘my’ and ‘mine’. They are least concerned about others and their perceptions.

You must have come across such people who always speak like “When I was …..” “When I am …” “when I will be …” They see only their ‘good’ works and are busy praising themselves. They never listen to others or appreciate others.  They focus on themselves that they either ignore the other or have a contemptuous attitude towards others.  They tend to become arrogant or have superiority complex (actually superiority complex come out of the sense of insecurity!). It is one way of covering up the inferior feeling that they increase the dose of vitamin ‘I’. It is a way of self-deception. They never understand that others do not appreciate the egoistic attitude in them.  Moreover others speak low of them and mock at them whenever and wherever possible.  This vitamin increases in the personality of those who are in high positions who are surrounded by the sycophants and flatterers.  The egoists in high positions do not recognize the ulterior motives of those people.  Actually they are fooled by these scoundrels who take advantage of their ego. The earnest and the straight-forward people are sidelined because of them.

Once one teacher asked the question to one of his disciple, “Who do you love the most?” “I love myself the most” was the reply. To the next question “After that?” the answer was “Where is time  after that; for I will never get exhausted of loving myself?” ("\o BscbmtWähpw A[nIw kvt\lnç¶Xv?'' ""Fs¶ Xs¶.'' ""AXp Ignªmtem?'' ""AXp Ignªn«p th¬tS'­?”) 

. The ‘I’ consciousness takes away the joy of community living. When Jesus Christ taught the disciples to pray, he asked them to use ‘our’ and not ‘my’ Father. We have to learn to use the language of togetherness and the art of listening to others. It blocks all kinds of healthy relationships. It takes away the joy of the person who has it as well. Hence reduce “I” “my” and “mine” and try to understand and appreciate others; thereby you will be able to  increase “you”, “we” and “our” in our language.

WHAT YOU ARE IS A GIFT ….

You must have heard “What you are is a gift from God and what you become is a gift to God”. Jesus Christ, in one of his parables speaks about a master giving three servants talents as per their ability and commanding them to report when he returns (Parable of the Talents in Matthew 25:14-29). The folly of the servant who was given one talent was that  he feared the master and buried it.

The people in the world can be categorized into two: Historical people and Historic people.  The historical people are those who are born into this world and because they are born, they live and they live since they die.  With their death everything vanishes into thin air.  Nothing good or creative is done by them to be left behind for the others to remember.  They are procreative majority.  They do not leave behind any legacy for the generations to be proud of him/her. All their contribution is that they produce children – in most cases lazy and non-productive generations. 

But the historic people are those who hold on the view that they have something to contribute for the generations to come.  They live a purposeful and full life.  They may be a minority but can be classified as creative minority.  It is this creative minority that has created history. May I bring to your attention again a couple of categorizations of Jesus Christ about his disciples – salt of the earth and leaven in the dough. Though salt and leaven are a minority in the food items, its presence is felt by all who taste it. 

I wish to caution you that you should become historic in the above sense and not in the ways used by many so called ‘leaders’.  I think it is worthwhile to mention the dubious ways of the so called ‘leaders’ in the present day world.  Some develop a clout by inducing and seducing the followers who sing ‘hosanna’ to them. Some are autocratic in their behavior (I feel that they are the most insecure people and by becoming autocratic they camouflage their inferiority complex).  Some make their own memorials in the name of jubilees (they fear that after their death no one going to do it!), contribution of money to the community and the name being published (a recent trend seen is that the public servants using the funds allocated from the Government exchequer  and exhibiting their photos and names with the mention that they have contributed for the project - as if they brought money from their homes!).  The list of ways of becoming ‘historic’ goes on and new patterns are being probed and executed these days!

You are to be historic by letting your presence felt through selfless love and concern for others. More than producing the next generations, historic people contributes something for the community they live in.  It is without expecting anything in return (but at the same time they shall be remembered by many).  

Life is inherently risky. There is only one big risk you should avoid at all costs, and that is the risk of doing nothing. When you face difficult times, know that challenges are not sent to destroy you. They're sent to PROMOTE, INCREASE and STRENGTHEN you.  

Let us be historic in its true sense   

I wish to share with my readers an article in Malayalam that I came across which, I think, may be inspiring to at least a few to abstain from alcohol consumption.  

Have a beneficial reading.

മദ്യപിച്ച് മദ്യപിച്ച് ഞാന്‍ വീടുവിറ്റു: ജി.എസ്.പ്രദീപ്

മദ്യനിരോധനത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ജി.എസ്.പ്രദീപ് സംസാരിക്കുന്നു.

മദ്യം നിരോധിക്കേണ്ടതു തന്നെ

കൈരളിയിലെ 'അശ്വമേധ'ത്തിലൂടെ ജി.എസ്.പ്രദീപെന്ന ഗ്രാന്‍ഡ്മാസ്റ്റര്‍ വീണ്ടും വരികയാണ്. മലയാളികളെ അറിവിന്റെ വേറിട്ടവഴിയിലൂടെ നടത്തിച്ച ജി.എസിന് അഹങ്കാരം തലയ്ക്കുപിടിച്ച ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു. അന്നയാള്‍ മദ്യത്തിനടിമയായി. കടങ്ങള്‍ കൊണ്ട് വീടുവിട്ടിറങ്ങണ്ടിവന്ന ആ കഥ പറയുകയാണ് മലയാളത്തിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഗ്രാന്‍ഡ്മാസ്റ്റര്‍.

കൈരളി ടി.വിയിലെ 'അശ്വമേധ'ത്തിലൂടെയാണ് എന്നെ ലോകം അറിഞ്ഞത്. അഞ്ചുവര്‍ഷമായിരുന്നു ആ പരിപാടി. അതില്‍ നിന്നുണ്ടാക്കിയ പണം കൊണ്ടാണ് തിരുവനന്തപുരം പി.ടി.പി നഗറില്‍ ഞാന്‍ ഇരുനില വീടുവച്ചത്. അതിന് ഞാനിട്ട പേരും 'അശ്വമേധം' എന്നായിരുന്നു. കൈരളിക്കുശേഷം സ്റ്റാര്‍, സാക്ഷി ടി.വികളിലും ശ്രീലങ്കയിലെ ശക്തി ടി.വിയിലും ക്വിസ് പ്രോഗ്രാം ചെയ്തു. പിന്നീട് ജയ്ഹിന്ദില്‍. അതിനുശേഷം കഴിഞ്ഞ രണ്ടുവര്‍ഷക്കാലം ഒരു ജോലിയുമില്ലാതെ വീട്ടിലിരുന്നു. ആരും എന്നെ അന്വേഷിച്ചില്ല. ആരെയും കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നതല്ല. ടി.വി.ചാനലുകളുടെ ലൈംലൈറ്റില്‍ വരാത്തതിനാല്‍ എല്ലാവരും മറന്നു.

'അശ്വമേധ'ത്തിന്റെ വളര്‍ച്ചയാണ് എന്നെ അഹങ്കാരിയാക്കിയത്. ചില സമയത്ത് മനുഷ്യര്‍ അങ്ങനെയാണ്. എന്റെ കഴിവുകള്‍ എന്റേതുമാത്രമാണെന്ന ധാരണ വന്നു. ഓരോ സീബ്രകള്‍ക്കും ഓരോ വരകളാണ്. ഒരേപോലെ വരകളുള്ള സീബ്രകള്‍ ലോകത്തിലില്ല. അതുപോലെ എല്ലാവര്‍ക്കും അവരവരുടേതായ കഴിവുകളുണ്ട്. ഈ കഴിവ് എന്റേതല്ല. ദൈവം അനുഗ്രഹിച്ചതാണ്. പക്ഷേ അതൊന്നും എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാനായില്ല. അഹങ്കാരം തലയ്ക്കുപിടിച്ച ഞാന്‍ പതുക്കെ മദ്യത്തിന് അടിമയായി. അതോടൊപ്പം കടങ്ങള്‍ പെരുകി. ആയിരത്തില്‍ നിന്ന് അത് ലക്ഷങ്ങളുടെ ഡേഞ്ചര്‍സോണിലെത്തി. ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ പ്രതിഫലം വാങ്ങുന്ന ജി.എസ്.പ്രദീപ് എന്ന ഗ്രാന്‍ഡ്മാസ്റ്റര്‍ അങ്ങനെ ഏറ്റവും വലിയ കടക്കാരനായി. മുഴുവന്‍ സമയ മദ്യജീവിയായി മാറിയപ്പോള്‍ സമയം അറിയാതായി. ഒന്‍പതുമണിക്ക്  സ്റ്റുഡിയോയില്‍ എത്തേണ്ട ഞാന്‍ പന്ത്രണ്ടരയ്ക്ക് വന്നുതുടങ്ങി.

 അതോടെ ടെലിവിഷന്‍ ചാനലുകളില്‍ നിന്നും ആരും വിളിക്കാതായി. അവരാരും എന്റെ പ്രതിഭയെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞില്ല. ജി.എസ്.പ്രദീപ് എന്ന വ്യക്തിയായിരുന്നു അവര്‍ക്ക് പ്രശ്‌നം. ആ സമയത്തും ലൈവ് ക്വിസ് പ്രോഗ്രാമുകളുമായി വിദേശരാജ്യങ്ങളില്‍ സഞ്ചരിച്ചു. 'സ്പിരിറ്റ്' എന്ന സിനിമ എന്റെ ജീവിതം കണ്ട് എഴുതിയതാണെന്ന് സുഹൃത്തുക്കള്‍ പറയുന്ന അവസ്ഥ വരെയെത്തി. ജീവിതം ചെകുത്താനും കടലിനും നടുവിലെത്തിയിട്ടും മിഥ്യാഭിമാനം കൈവിടാന്‍ തയാറായില്ല.

അഞ്ചാം തവണയും ലൈവ് ക്വിസ് ഷോ ചെയ്യാന്‍ ബഹറിനിലെത്തിയപ്പോള്‍ വിസ്മയിപ്പിച്ചത് അവിടത്തെ ജനക്കൂട്ടമായിരുന്നു. തുടര്‍ച്ചയായി ആറുമണിക്കൂര്‍ നേരമാണ് അവിടെ പരിപാടി അവതരിപ്പിച്ചത്. തിരിച്ച് നാട്ടിലേക്കു വരാന്‍ എയര്‍പോര്‍ട്ടിന്റെ ബിസിനസ് ലോഞ്ചിലിരിക്കുമ്പോഴാണ് സംഘാടകനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ അടുത്തേക്കുവന്നത്.

''ജി.എസ്. പ്രദീപ് എന്ന പ്രതിഭയുടെ ഷോ കാണാന്‍ ഇനിയും ആളുകള്‍ വരും. പക്ഷേ താങ്കളെ ഇങ്ങനെ കാണേണ്ടിവന്നതില്‍ സങ്കടമുണ്ട്. ഈ കഴിവുകള്‍ മറ്റാര്‍ക്കെങ്കിലും കൊടുക്കാമായിരുന്നില്ലേ എന്നുപോലും ദൈവത്തോട് പ്രാര്‍ഥിച്ചുപോയിട്ടുണ്ട്.''

മദ്യത്തിന്റെ ആസക്തിയില്‍ ലയിച്ചിരിക്കുന്ന എനിക്ക് അയാളുടെ വാക്കുകളുടെ വില മനസിലായില്ല. ഞാനത് വകവച്ചതുമില്ല. പിറ്റേ ദിവസം തിരുവനന്തപുരത്തെത്തിയിട്ടും രാത്രിയാണ് വീട്ടിലെത്തിയത്. മുറിയില്‍ ഭാര്യയും രണ്ടു മക്കളും ഉറങ്ങുകയാണ്. അവരെത്തന്നെ കുറേനേരം നോക്കിയിരുന്നപ്പോള്‍ എനിക്കു കുറ്റബോധം തോന്നിത്തുടങ്ങി. ഒപ്പം ബഹറിനിലെ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ വാക്കുകള്‍ എന്നെ വല്ലാതെ വേട്ടയാടി. അന്നവിടെവച്ച് ഒരു തീരുമാനമെടുത്തു. ഇനിയൊരിക്കലും മദ്യം കഴിക്കില്ല. പിന്നീട് ഒരു തുള്ളിപോലും കഴിച്ചില്ല. അതോടെ കടത്തിന്റെ പെരുകല്‍ നിലച്ചു.

മദ്യം നിര്‍ത്തി ആറുമാസം കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് 'മലയാളിഹൗസി'ലേക്ക് വിളിക്കുന്നത്. അതില്‍ നിന്നും കിട്ടിയ വരുമാനം കൊണ്ട് മാത്രം തീരുന്നതായിരുന്നില്ല എന്റെ കടങ്ങള്‍. അതിനാല്‍ 'അശ്വമേധം' എന്ന ഈ വീടു കൂടി വിറ്റു. ഇപ്പോള്‍ വാടകവീട്ടിലാണ്. ഇപ്പോള്‍ വീണ്ടും കൈരളിയില്‍ 'അശ്വമേധം' പുനര്‍ജനിക്കുകയാണ്. എനിക്കും ഇതൊരു പുതുജീവിതമാണ്.

തയ്യാറാക്കിയത്: പി.കെ.പിഷാരടി

courtesy to www.aswamedham.com